دیواره بزرگ مرجانی یا سد بزرگ مرجانی استرالیا، ثبت شده در میراث جهانی، یکی از بزرگ ترین سازه های طبیعی این سیاره است. این دیواره مرجانی با طول ۲۳۰۰ کیلومتر یکی از عجایب هفت گانه محیط زیستی به محسوب می شود.
قسمت اعظم این صخره های مرجانی توسط سازمان پارک دریایی Great Barrier Reef، محافظت می شود. این سازمان با محدود کردن فعالیت های انسانی در این ناحیه مانند ماهیگیری و صنعت توریسم، از این صخره ها محافظت می کند. سایر فشارهای محیطی که بر این صخره ها و اکوسیستم آن وارد می شود عبارتند از سیلاب و تغییرات آب و هوایی که با سفیدشدگی عظیم مرجان ها و cyclic population outbreaks of گونه ای از ستاره های دریایی به نام Crown-of-thorns می شود.
از مرجانها چه میدانید؟
مرجانها برخلاف تصور بسیاری کاشته نشده و موجوداتی بیحرکت محسوب میشوند. مرجانها برای ادامه حیات به جلبکها نیاز دارند. در حالت کلی آنها را میتوان به دو دسته تقسیم کرد. گروهی از مرجانها سخت نام داشته و کاربردشان ایجاد پایداری در اکوسیستمهای زیرآبی است. نوع دوم مرجان نرم بوده و با تغییر جریانهای اقیانوسی خم و راست میشوند. ایجاد نورهایی درخشان روی سطح آب مزیت وجود آنها در یک اکوسیستم است.
اگر دمای آب حتی برای ۱ درجه سانتیگراد به صورت مداوم در حال تغییر باشد، سبب اعمال یک نوع فشار روی مرجانها خواهد شد. این موضوع درباره دیواره بزرگ مرجانی نیز صدق میکند. در ادامه آنها یک نوع سم از خود تولید میکنند، سمی که جلبکها را از مرجانها دور میکند. از طرفی رنگی شدن مرجانها مدیون جلبکها است، در نتیجه با جدا شدنشان، رنگ مرجانها سفید خواهد شد. بازگشت این موجودات به وضعیت عادی غیر ممکن نیست، اما در صورت باقی ماندن در این حالت برای حدود دو سال، احتمال از بین رفتنشان وجود دارد.
بد نیست بدانید غذای حدود ۹ درصد آبزیانی که در اطراف محیط بسیار گسترده دیواره بزرگ مرجانی استرالیا زندگی میکنند، همین مرجانها است. از طرفی ۶۵ درصد آنها زندگی داخل یا در اطراف مرجانها را ترجیح میدهند. به همین دلیل وجودشان برای ادامه بقای اکوسیستم بسیار ضروری و حائز اهمیت است.
گرم و کم عمق بودن ناحیه زمینه را برای رشد مرجانها در حاشیه و اطراف جزیرهها فراهم کرد. با کاهش عمق آبها مرجانها بیشتر به سمت بالا رشد کرده و بخشهای باقی مانده از آبسنگ به طور مستقیم در معرض نور آفتاب قرار گرفتند. با وجود افزایش ابعاد آبسنگها، آنها هیچوقت با یکدیگر ادغام نشدند. به همین دلیل اکنون هزاران آبسنگ جدا از یکدیگر، تعداد زیادی جزیره مرجانی را شکل دادهاند. قدمت برخی از این سنگها به حدود ۶۰۰ هزار سال پیش برمیگردد.